Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2013

δεξί κλικ




















Η μέρα χαράζει μέσα σ' ένα βαθύ γκρι, κι είναι από κείνες 
που αναζητώ ορίζοντα.. Μετά από πολύ ώρα που οδηγώ
στρέφω τη ματιά λίγο πιο πέρα. Γκρίζα σύννεφα μπαμπάκια
κρύβουν τις κορυφές της Πεντέλης. Κι αφήνω την εικόνα 
να με ταξιδέψει ανάμεσα σε σκέψεις, επιθυμίες και το χρόνο 
να φτάσω στο γραφείο μου.

Στη διαδρομή που ακολουθώ, αντικρίζω το ασχημότερο
κομμάτι αυτής της πόλης. Λίγα, ελάχιστα ξεθωριασμένα
δέντρα, μοιάζουν φυλακισμένα ανάμεσα στην ασχήμια.
Μοιάζουν να βγάζουν την ίδια κραυγή αγωνίας με μένα :
"Δεν ανήκω εδώ.". Μαραζώνουν αρρωσταίνουν.. γέρνουν
και πεθαίνουν..

Βρομιά, άχρηστα αντικείμενα πεταμένα στους κάδους
σπασμένα τζάμια, κτίρια που δεν υπήρξαν ποτέ όμορφα
παρά πέρασαν από την απόλυτη αδιαφορία κατευθείαν
στην παρακμή.. Αλήθεια πώς θα ήταν η πόλη αυτή, αν
κάποιοι φρόντιζαν να αποκτήσει χρώμα, λάμψη, μουσική.. ;

Κι ύστερα ανασαίνω. Ρίχνω τη μαυρίλα στο γεμάτο κάδο
δίπλα απ’ το αυτοκίνητο, κι ένας αράπης τη μαζεύει. Ένα 
κλικ δεξιά είναι η ευτυχία.. μια στιγμή μια πανέμορφη 
στιγμή.. 

Η ζωή μας !!

starges


7 σχόλια:

  1. Ενα κλικ δεξιά. Ενα στοπ καρέ στο φιλμ της ζωής μας που δεν είδαμε ακόμα. Αυτό είναι που ψάχνουμε. Αυτό είναι που περιμένουμε.
    Ξέρεις όμως φίλε, γράφεις, γράφω, γράφουμε, μοιραζόμαστε. Γίναμε μια ιδιόρρυθμη παρέα. Και είναι σαν ο καθένας να κρατάει μια ξυλομπογιά και να τραβάει κάθε φορά μια χρωματιστή γραμμούλα στο γκρίζο του άλλου. Μέχρι να γεμίσουν ξανά τα μάτια χρώματα. Μέχρι να πάρουμε ανάσα, από μια ανάσα δίπλα μας.
    Να είσαι καλά, σε ευχαριστώ για χθές αλλά και για αύριο.
    Στην υγειά σου φίλε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αυτό δεν ήταν σχόλιο..
      είναι μια ολόκληρη ανάρτηση από μόνη της!!!
      βάζω τ΄τλο "χρωματιστή γραμμούλα" και το
      κοπιάρω.. γράφεις τόσο όμορφα ρε φίλε!!!
      σήμερα ο αέρας πήρε όλη τη βρομιά της
      πόλης μακριά κι ο ήλιος μου 'δωσε χαμόγελα!
      καλό μας απόγευμα

      Διαγραφή
  2. Πολύ όμορφη ανάρτηση... με έναν τόνο αισιοδοξίας που όλοι χρειαζόμαστε! Καλό βράδυ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Απλά ήθελα να σχολιάσω πως όσο διάβαζα την ανάρτηση έπαιζε το "Romance"... Και μου θύμισε τότε που το μάθαινα στην κιθάρα. Αχ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Romance Anonyme" και "Requerdos de la Alhambra"
      Κλασσικά κομμάτια των ωδείων στις εξετάσεις, ακόμα
      και σήμερα. Παιζόταν από επίδοξους κιθαρίστες την
      ρομαντική εποχή των Boite της οδου Θόλου στην Πλάκα
      και τραγουδήθηκε με Ελληνικούς στίχους από τη Λήδα
      κόρη της αξέχαστης Δανάης (1974). Ήταν έκπληξη σε
      μένα που το πρόσεξες!..

      Διαγραφή
  4. Μεσα σε ολο αυτο το γκρι,κανω κ εγω ενα δεξι κλικ κ να τη! Ξεπηδησε η χρωματιστη γραμμουλα!!!
    :-)
    Μονο που δεν ειναι γραμμουλα απλη,ειναι μια μικρη καμπυλη...
    Ενα χρωματιστο χαμογελακι!!!!
    Κ ανθισε μπαινοντας στην "ιδιορρυθμη " παρεουλα μας!!!
    Συγγνωμη που "εμεψα"τοσες λεξεις απτα σχολια σας,μα ηταν σαν μπουκετο απο ανεμωνες που βρεθηκαν μπροστα μου κ δωσανε χρωμα στις στιγμες μου!
    Δεν μπορουσα να μην τις φερω κοντα στη μυτη μου να τις μυρισω...
    Δεν μπορουσα να μην χαμογελασω...
    Δεν μπορω να μην σας πω ενα μικρο ευχαριστω,φιλοι μου....
    ;-)

    Vailie*

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλια που δημοσιεύονται, εκφράζουν τις απόψεις των αποστολέων τους. Ο διαχειριστής του Blog, δεσμεύεται να δημοσιεύει τα σχόλια σας, απαντώντας ή μη το περιεχόμενο τους. Παρόλα αυτά, δεν θα δημοσιεύονται συκοφαντικά, ειρωνικά ή υβριστικά σχόλια.