απαρέμφατες μου σκέψεις

Χθες έβγαλα τη ζωή μου μια φωτοτυπία. Ναι, καλά το διάβασες. 

Βγήκα μια φωτοτυπία.. έτσι για την πλάκα μου. Να γίνω μόδα 

σε ανοιχτά από έκπληξη στόματα!! Δηλαδή τι εννοείς; θα μου πεις

αν στο πω. Ίσως δεν εννοώ τίποτα από αυτό που νομίζεις. Γιατί 
το μόνο που θέλω από εσένα, είναι να καταλάβεις πως κάνω σκέψεις
απρόβλεπτες, εκφράζω έννοιες τολμηρές, επιδιώκοντας βλέμματα 
γεμάτα από έκπληξη.. Και πάντα ήθελα να είμαι έτοιμος γι αυτό!    

Έτοιμος! Να είμαι πάντα έτοιμος.. Μα τι λέω τώρα. Ποτέ δεν ήμουν 

έτοιμος. Το αντίθετο. Ποτέ δεν έπαιξα σκάκι τακτικής στις σχέσεις μου.. 

μα αυτό δεν αφορά κανέναν. Ούτε καν εσένα. Ναι, εσένα εννοώ, εσύ
που με διαβάζεις με πλάγιο βλέμμα γεμάτο υπονοούμενες αρνήσεις
ή φωναχτές καταφάσεις.

Ξέρεις καλά να κρύβεσαι πίσω απ' το μικρό μυαλό μου, κι ας λέω 
πως είμαι έτοιμος. Έτσι γεννήθηκα. Και ξέρω πως κι εσύ απ’ τη 
μεριά σου, έχεις σχέση πάθους με την λανθάνουσα ετοιμότητά μου. 
Τη μισείς στο σκοτάδι, την αρνιέσαι στο φως, την ειρωνεύεσαι στο
ημίφως..  Μα όταν πάει να ξημερώσει εκεί που στέκει χωρίς ταυτότητα 
ο ουρανό σου, κάνεις έρωτα μαζί μου. Σε έχω νιώσει ν' αγγίζεις το 
κορμί μου και χαϊδεύεις τα όνειρα μου..  

Τόσο έτοιμος λοιπόν !! Έτοιμος να πεθάνω για σένα από έκπληξη. 
Έτοιμος να ζήσω με μια γεύση στο στόμα μου γλυκιά, σαν μύηση
αμαρτωλής λαγνείας. Και όταν μια φλέβα στο λαιμό χτυπάει σαν 
καμπάνα, είναι γιατί εκείνη η άγνωστη κοπέλα που κάθεται στο 
διπλανό τραπέζι με παρέα, τόλμησε να μου χαμογελάσει.. Τάχα, κατά 
λάθος. Αμηχανία.. Κάνω πως αδιαφορώ, γιατί δεν ξέρω τι άλλο να 
κάνω. Κι ύστερα ξαφνικά, αποφασίζω να γυρίσω στο σπίτι.

Στους δεκαδικούς της σκέψης μου, μάλλον δεν χωράει η ψεύτικη 
ή και αληθινή  μου ακεραιότητα. Στην πραγματικότητα όμως ξέρω 
πως στους δεκαδικούς της ανιαρής μου καθημερινότητας, πάντα 
χωράει ο ακέραιος.. Αρκεί να κάνεις μια απλή σουρεάλ διαίρεση..

Αν μπορέσεις φυσικά..

starges