Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

ανάμεσα σε ανθρώπους, πολλούς
























Εκείνο το μικρό ξενοδοχείο δεν μύριζε ενοχές. Το δωμάτιο ήταν ζεστό, τα σεντόνια στο κρεβάτι καθαρά και μύριζε την προσμονή της πρώτης μας φοράς. Κάθισε στη μια απ’ τις δύο μικρές πολυθρόνες δίπλα στην μισάνοιχτη μπαλκονόπορτα. Έκλεισα την κουρτίνα και κάθισα στην άλλη απέναντι της. Ανάψαμε ένα τσιγάρο απ’ τα δικά της. Έγειρα και την φίλησα ξανά. Τα μάτια της είχαν το χρώμα της μοναξιάς. Μιας μοναξιάς, ανάμεσα σε πολλούς ανθρώπους..

Κάθισε σταυροπόδι κι έγειρε λίγο μπροστά. Λίγο. Ίσα για να μπορέσω να μυρίσω τι μυρωδιά έχει ο ιδρωμένος έρωτας όταν γεννιέται. Όχι απ τα κορμιά αλλά απ τις ζωές μας..

"Θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό,
στάλα τη στάλα συναγμένο απ το κορμί σου,
σε τάσι αρχαίο μπακιρένιο αλγερινό,
που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν"

Γελούσε από ευτυχία ψιθυρίζοντας τους στίχους της Φάτα Μοργκάνα.
Τι ομορφιά που έχει ο έρωτας όταν ανθίζει από ευτυχία!..

- Θα μ αγαπάς για πάντα;
- Τι θα πει για πάντα; ρώτησα.
- Να μη χρειαστεί ποτέ να πεις τη λέξη κάποτε
- Γιατί να πω τη λέξη αυτή;
-  .. Άστο.. έτσι μου ‘ρθε να πω!

Αχ (!!) Πόση αμηχανία έχει ο έρωτας όταν κρέμεται από υποσχέσεις!..
Πήρε την παλάμη μου και την έβαλε πάνω στο γυμνό στήθος της.

- Βλέπεις δεν ταιριάζουμε. Μια γυναίκα και ένας άντρας ταιριάζουν αν το στήθος της χωράει ακριβώς στην παλάμη του.. Δεν μίλησα αμέσως. Έγειρα πάνω της και ρούφηξα τα χείλη της.

- Ρε χαζό δεν ισχύει αυτό. Τα κορμιά ξέρουν. Κοίτα τα κορμιά μας. Η κάθε καμπύλη σου είναι φτιαγμένη για να ταιριάζει στη δική μου. Δες το. Τα κορμιά ξέρουν.

Τέντωσε το χέρι της κι έσβησε το φως του πορτατίφ πάνω απ’ το κρεβάτι. Σκοτάδι. Κι ύστερα την ένοιωσα, δεν την είδα. Πρώτα την ένοιωσα. Όπως ο λύκος το θήραμα. Πλησίασα με έναν αέρα που υπόσχεται θύελλες. Την έγδυσα κι ύστερα τη μύρισα αργά, σ’ όλο της το σώμα. Αυτή τη μυρωδιά κάτω απ το άρωμα. Η βασανιστική ισορροπία που παίζει με την μικρή φλέβα στο λαιμό. Άρωμα, γυναίκα. Γυναίκα άρωμα. Γυναίκα. Κι εγώ την έτρωγα αχόρταγα.. σα λύκος.

Όλα γίναν γρήγορα. Δεν θυμάμαι γιατί. Θυμάμαι πως την ήθελα ακόμα. Ήθελα κι άλλο. Άναψε τσιγάρο και το έβαλε στα χείλια μου. Τράβηξε το σεντόνι ως τα στήθια της. Το έσφιξε γύρω απ’ τις μασχάλες της σταυρώνοντας τα χέρια και γέλασε. Όχι. Δεν γέλασε. Μου άνοιξε ένα δρόμο για να περάσω από εκεί που δεν είχα περάσει ποτέ. Ο έρωτας. Η χαρά της ολοκλήρωσης, η χαλάρωση σαν γέλιο. Σαν το γέλιο της..

Ύστερα σούφρωσε τα χείλια της σαν να ξεστόμισε την πιο μεγάλη ζαβολιά της. Τι όμορφη που ήταν!

- Λοιπόν θα σου πω το πιο συγκλονιστικό πράγμα που έχω διαβάσει..
- Πες το.. (άκουσα λίγους στίχους του Κώστα Ουράνη απ’ την Αγάπη)

Έλαμπε. Σταύρωσε τα μακριά λεπτά της  πόδια γύρω απ’ τη μέση μου. Άπλωσε τα χέρια της σαν υπόσχεση, μισόκλεινε τα μάτια και γέλασε ξανά. Δυο μικρές ρυτίδες εμφανίστηκαν σε κάθε της μάτι. Ήμουν σίγουρος πως τη φοβόμουν χωρίς να ξέρω το γιατί. Πόσο όμορφη ήταν..

Πήγα ν’ ανοίξω το φως στο πορτατίφ, αλλά με σταμάτησε.

- Θυμάσαι τι χρώμα έχουν τα μάτια μου; με ρώτησε.
- Ναι, θυμάμαι. Έχουν το χρώμα απ το θολό της μοναξιάς μας.. Της μοναξιάς μας ανάμεσα σε πολλούς ανθρώπους..



starges




14 σχόλια:

  1. Ειλικρινά είναι ότι ποιο όμορφο έχω διαβάσει το τελευταίο καιρό ..απολυτά ερωτικό και ρεαλιστικό ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι μόνο κοιτάζω τον έρωτα
      μέσα απ' τα μάτια της καρδιάς μου!
      Να 'σαι καλά Αφροδίτη μου
      κ καλό μας βράδυ

      Διαγραφή
  2. Κάποιοι λένε πως υπάρχουν φορές που τα συναισθήματα είναι τόσο έντονα που δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν την στιγμή. Νομίζω πως μόλις τους διέψευσες με πολύ παραστατικό τρόπο.
    Στο έχω πει και θα στο ξαναπώ, είσαι ταλέντο.
    Καλό σου βράδυ starges!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απομυθοποιώ το μεγαλείο του έρωτα
      μέσα από λέξεις που γεννιούνται στην καρδιά.
      Σ' ευχαριστώ Μαρίνα μου

      Διαγραφή
  3. Απαντήσεις
    1. Η περιέργεια σκότωσε τη γάτα.. :) έλα πλάκα κάω
      μα ήταν η πρώτη σκέψη που έκανα μόλις σε διάβασα!
      ΟΚ. Ό,τι γράφω εδώ είναι αληθινό. Σκέψεις, αναμνήσεις
      τα πάντα. Δεν είμαι συγγραφέας, ούτε ποιητής.
      Ένας καθημερινός άνθρωπος είμαι, όπως σχεδόν όλοι
      και όλες οι φίλες που γράφουν κι αδειάζουμε όσα
      κρατάμε μέσα μας.. απλά κι ανώνυμα. Σ' ευχαριστώ
      που με διαβάζεις και νάχεις ένα όμορφο απόγευμα

      Διαγραφή
  4. αυθεντικές στιγμές που μετουσιώνονται σε ποίηση...
    εκεί που οι αισθήσεις ντύνονται με το νυχτερινό μανδύα των πόθων...
    πάρα πολύ όμορφο...
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νιώθω κάπως έτσι κι εγώ, διαβάζοντας εεσένα, κι άλλους φίλους/ες που με εμπνέουν, με ταξιδεύουν και φέρνουν θύμησες παλιές θαμένες μες στη στη λήθη!! Η πένα μου είναι τα μάτια της καρδιάς μου και τίποτ' άλλο. Σ' ευχαριστώ και καλημέρα μας

      Διαγραφή
  5. Τα ματια της καρδιας δεν χρειαζονται φωτα για να βλεπουν. Μπορουν να νιωθουν,να μυριζουν,να ζουν κ στο πιο πυκνο σκοταδι...

    Πολυ ομορφο...

    Καλο ξημερωμα!
    Vailie*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Έχω ανατριχιάσει... ειλικρινά...
    Υπέροχο, πάλι... Τι να πω...
    Καλό μεσημέρι να έχεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η μαγεία στην αρχή της κάθε σχέσης
      είναι πάντα μοναδική, τα συναισθήματα
      έντονα κι ανάμικτα, ο έρωτας μια πόρτα
      που ανοίγει διάπλατα να εισχωρίσει
      ο ένας μέσα στον άλλον!! κι ύστερα
      με μια αγκαλιά (όπως γράφεις), γεμίζει
      ο ουρανός μ' αστέρια.. καλό απόγευμα
      Μαρία μου

      Διαγραφή
  7. Ασύλληπτα όμορφο........

    αν έχεις ζήσει στιγμές σαν κι αυτές
    δεν δικαιούσαι να έχεις παράπονο από τη ζωή...
    σου έχει δώσει ότι πιο όμορφο είχε...
    έτσι λέω...

    κι όμως...
    ξέρεις γιατί; γιατι ξέρουμε πως είναι δυνατόν
    να γίνει αιώνια η κάθε στιγμή!

    και τότε έρχομαι να πω για αυτό που λες
    για την μαγεία στην αρχή μιας σχέσης,
    δεν οφείλεται στην αρχή... παρά στη σχέση...

    "Ο ουρανός μου είναι βαθύς κι ανάλλαχτος
    Ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα
    Ό,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα"

    Ελύτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλια που δημοσιεύονται, εκφράζουν τις απόψεις των αποστολέων τους. Ο διαχειριστής του Blog, δεσμεύεται να δημοσιεύει τα σχόλια σας, απαντώντας ή μη το περιεχόμενο τους. Παρόλα αυτά, δεν θα δημοσιεύονται συκοφαντικά, ειρωνικά ή υβριστικά σχόλια.