Ποτέ μου δεν αγάπησα τους θριαμβευτές.. τους
τροπαιούχους !!
πάντα με φοβίζει το ποδοβολητό των
καβαλάρηδων.
Αγάπησα τους μοναχικούς... τους ορειβάτες...
τους κουρασμένους Παλιάτσους... Αγάπησα
αυτούς
που έχουν στυφό χαμόγελο και ψάχνουν ένα ανθισμένο
κλαδί
για να ενωθούν ξανά με τη ζωή...
Αυτούς που όταν γλιστρήσουν στη λακκούβα με τα λασπόνερα
γελάνε με το χάλι των ποδιών τους...
Α. Παπαδάκη
Υπέροχο βιβλίο και το συγκεκριμένο απόσπασμα. Αν και η συγκεκριμένη εικόνα, από μόνη της .. λέει τόσα πολλά.. Καλή συνέχεια..
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Αλκυόνη είναι μοναδική σ' ό,τι έχει γράψει
Διαγραφήως τώρα. Νιώθω τυχερός που με αφορμή την παρουσίαση
κάποιου βιβλίου της παλιά, την συνάντησα και μίλησα
μαζί της! Το συγκεκριμένο δε απόσπασμα που ανήρτησα
με αντιπροσωπεύει.. σα να το έχω γράψει εγώ!!
Σε ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζί μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο!