στο διπλανό βαγόνι

Χρώματα μου ‘φερε ξανά η εικόνα σου, που ριζωμένη στο μυαλό  

έρχεται απροσκάλεστη.. Που σαν υπόσχεση άφθαρτη στο ραντεβού

μας, σαν τρένο ταξιδεύει να μυήσει υποσυνείδητα κρυφές αισθήσεις

νοσταλγίας.. Κι ανάμεσα στα μυστικά ηλιοστάσια του μυαλού, όσο

κι αν έψαξα, καμιά ποτέ δεν μου τραγούδησε στο πιάνο της ευπρέπειας

ούτε μου ‘παιξε ν’ ακούσω τον ήχο της φωνής σου..

Ποτέ εσύ κι εγώ δεν γίναμε Ένα.. Λυγίσαμε στον άνεμο..

Μα δεν πειράζει !! Κάθε που ακούω τη βροχή, σκέφτομαι έρχεται

λιακάδα. Ήλιος στον Ανατολικό Παράλληλο απ’ τα μάτια μου, κι οι

λύπες βιαστικά με προσπερνούν σαν σύννεφα που συσσωρεύονται

στον πορτοκαλί ορίζοντα. Να.. εκεί κάτω. Πέρα απ’ τις ταράτσες με

τις κεραίες καρφωμένες στα πλυσταριά της άχρωμης απόγνωσης!..

Κουράστηκα με ακριβοθώρητους ψιθυρισμούς να σου φωνάζω!   

Πάνε να πεις του χρόνου μου πως με τις λέξεις μου σε ξαγρυπνάω

απόψε. Βρέχω με κρασί τα χείλη μου και ξεκλειδώνω τα αναχώματα

του νου. Ατρόμητος κι ευθυτενής στην αγρύπνια μου,  αφεντεύω

με τη σκέψη μου τα μουσκεμένα πεζοδρόμια της γειτονιάς σου.

Και το φεγγάρι φόρεσε απόψε τα καλά του ανάμεσα στα σύννεφα. 
Πετάω λοιπόν τα σπίρτα μακριά απ’ την εύφλεκτη σου Αγάπη, καθώς

οι λύπες βιαστικά με προσπερνούν στου Σταθμού σου τον απέναντι καημό..

Στις σκουριασμένες ράγες αυτού του τρένου

που χρόνια ολόκληρα περίμενα ταξίδι, απόψε

άλλαξα βαγόνι..

starges