ημερολόγια και φεγγάρια

Πολλά τα λάθη μας ρε φίλε.. Πολλά μαζεύτηκαν τώρα που 

το ξανασκέφτομαι.. Αλλά, όπως και να ‘χει.. όλα τα χρεώθηκα 

"εμού του ιδίου’’. Τα προσυπέγραψα ένα-ένα με κόκκινο 

μελάνι. Εν γνώσει μου η αυτοχειρία, λοιπόν…

Δεν ζήτησα οίκτο ούτε λύπηση.. Έκλεισα τα αυτιά μου 

στις βρισιές. Όχι, μη λες συγγνώμη. Τσάμπα συλλαβές.. 

Ούτε να νοιαστείς. Μάταιο το καρδιοχτύπι.. Υπόσχομαι. 

Πρώτη φορά και τελευταία.. Δεν θα παρεκτραπώ.. Ούτε θα 

σου θυμώσω ξανά. Θα σε καμαρώνω.. Πάντα σε καμάρωνα.

 

Α!… να μην ξεχάσω.. δυο ακόμα πράγματα. Μην τηλεφωνήσεις. 

Θα απουσιάζω… Είναι κακό να σου απαντήσει η σκιά μου..

Σαν άτιτλη λεζάντα με τακτοποίησες ανάμεσα στις λίστες σου 

με τις υποχρεώσεις "προς διεκπεραίωση…" Σημασία δεν 

έχουν τα βαφτίσια... σημασία έχει πως ακόμα βλασταίνουν 

οι λέξεις, μήπως και σωθούν τα τελευταία λουλούδια.. αυτά 

που έσπειρες δυο στρέμματα, πριν το χείλος του αδιεξόδου μου…
’

Ξέρεις.. πως το εγώ μου δεν έπαιξε ποτέ ύπουλα.. 

Δεν είναι της στόφας του.. Εξακολουθεί να με λέει αντράκι. 

Παίζω πάντα τίμια. Και τελευταία έμαθα να αδιαφορώ 

για ημερολόγια και φεγγάρια. Έμαθα να αναπνέω σιωπές 

και να μοιράζω προδοσίες.. Μου περισσεύουν.. πάντα μου 

περίσσευαν Έμαθα να σπάω καθρέφτες με αναμνήσεις 

στο διάβα μου.. Σπάω έναν κάθε νύχτα πριν κοιμηθώ. Σπάω 

αυτούς που αντανακλούσαν την αγάπη. Και σιωπώ. Ψιθυρίζουν 

μόνο οι κάφτρες απ’ τα σβησμένα τσιγάρα στο τασάκι μου..

Το ξεφτιλίκι δεν έχει γιατρειά. Δεν γίνεται καλά με τον καιρό.. 
Έρχεται κακοκαιρία… Το είπαν στις ειδήσεις. Ντύσου καλά
τουλάχιστον εσύ. Δεν παίρνει αντιβίωση το όνειρο που χάθηκε
Το.. ρημαδιό μας ήθελα να πω (sorry). Ευθανασία θέλει..

Κάποτε.. λίγο πριν το τέλος - αν θυμάσαι -  σου 'λεγα πάμε..
Πάμε να φύγουμε μαζί. Τώρα είναι αργά. Έφυγα μόνος.. Πήγα 
κάπου να τυλίξω κάτι τελευταίες εμμονές σε γάζες..

Να αποστειρώσω μόνος τις πληγές.. Να αδειάσω τη βαλίτσα
που λέει η φίλη μου η Άρωμα Μελοκάνελλου :)

Σε φιλώ…

starges